Köpek Forumları > Köpek Sağlıgı ve Bakımı
dostlarınızı vermeden önce çok iyi düşünün..
bundan 1 sene önceydi.sağlık problemleri yüzünden o zamanlar 7 aylık olan oğlumuzu vermek zorunda kalmıştık.verdiğimiz yer tanıdıktı ve asla bakımından şüphe duymayacağım bir yerdi.oğlum verildiği zaman ben başka bir yerdeydim ve eşim şef''i verdiğini söyleyince saatlerce ağladım.üstelik ağladığım yer doktorumun kliniği idi.bu ayrılık bizi o kadar etkilemişti ki şefle beraber yaşadığımız evden bile 3 gün içinde taşındık.sonraki 6 ayı anlatmak dahi istemiyorum zira o günleri düşünmek bile beni üzüyor.her gün resimlerine baktığımı söylememe gerek bile yoktur.üzüntümüz o kadar artmış ve şef ile ilgili anıları her gece tekrardan konuşmak,yolda gördüğümüz her köpeği şef ile kıyaslamak o kadar çok artmıştı ki sonunda şef''i geri almaya karar verdik.6 aylık bir ayrılıktan sonra şef geri gelmişti.ama onu almaya giderken karar verdiğimiz bi şey vardı:eğer ki orada yani yuvasında mutluysa geri almayacak ve dönecektik.orada gördüğüm tek şey şuydu.şef bizi görür görmez boyuna posuna bakmadan ki şef bey kangal kırması iri kıyım bir köpecik ağlamaya yakın sesler çıkarmaya başlayıp sanki bir iki dakika önce bizle oynuyormuş gibi eşimle numaralar yapmaya başlamıştı.ve aldık şefi.şu anda yine bizimle şef.onu geri alalı 6 ay oldu.şu anda 18 aylık.belki de bizim yüzümüzden çok zor günler yaşadı.onu geri aldığımda çok zayıflamış,tüyleri hafiften dökülmüştü.fikrimce bu iyi bakılmadığından değil sadece psikolojik olarak yalnız kaldığından oldu.ondan ayrı kaldığım sürece anladım ki belki şef allah korusun ölseydi o kadar çok üzülmezdim.en azından ziyaret edebileceğim bir mezarı olduğunu bilir,kendimi avuturdum.şimdi her saat başı dışarı çıkıp koca patili oğlumu seviyorum.onunla konuşup mamasını bile elimle yediriyorum.benimki bi bakıma bizi affetmesini sağlamak için yaptığım bir şey sevgimin dışında.eğer ki bir gün köpeciğinizi vermek zorunda kalırsanız buna kendinizi çok iyi alıştırın ve asla unutmayın;onlar bizi unutmuyor.ve sonuna kadar direnin.onlar gerçekten bizi koşulsuz ve çok fazla seviyorlar.
bende boyle bır vaka ıle karsı karsıya kaldım.o yuzden kopegımı bır daha kımseye vermedım.ben kangal almadan once bır dobermanım vardı cok uzun zamandan berı yanyana oldugmuz ıcın artık ona cok alısmıstımanlayacagın babamda cok sevıyordu onu ama annem ıstemedıgı ıcın(kopeklerı pek sevmez:)) babam baron''u satmıs ama ıyı yasasın dıye buyuk bır egıtım merkesıne vermıs.Bana soyleyınce saatlerce agladım bunda 5 gun sonra baroncugumun ölüm haberı geldı bız oraya baksınlar dıye vermıstık kopek terebıyecısı egıtım verırken cok zorlamıs oda kaldıramamıs kosmaktan cıgerlerı sısmıs bırde dayak yıyınce ertesı gun ölmüştü 1 yıl gectı ama hala o acısı ınsanı mahvedıyor... ca_su baron..
biz sokaktan buldugumuz bir çoban köpegini 2 ay sonra vermek zorunda kalımıştık çunku annem istemiyordu fakat ŞİMDİ...annem kendi istegiyle belçika groenendel mükemmel bir köpek almaya karar verdi çünkü hafif birşekilde panikatak gecirmişti ve eskiden köpeklere karşı olmasına rağmen şuanda canım köpeğimiz ZORBA için ölür..onun sayesinde hastalıgını bile yendi :)) er gec herkes köpek sever bunu unutmiyalım..arkadaşlar köpeklerinize benden selam :))