Kedi Forumları > Kedi Sağlıgı ve Bakımı
Limonum beni affet...
Affet beni limon. Yapabilirdim ama yapmadım. Bahaneler uydurdum kendimce. bugün yarın dedim..üşendim.uğraşmak istemedim. param yoktu işin bahanesi. Götürebilirdim seni tedavi ettirebilirdim. Yapmadım. Öleceğini hiç düşünmedim. Takmadım.. Düşünmemeyi seçtim. Öldün. Gittin. Biliyorum benim yüzümden. Umursamadım. Üzülmedim. Erteledim hep erteledim. Üzülmemeyi seçtim. İşe yaradı. Bugüne kadar.. İnsanın kendini kandırmasının bile bir sonu varmış. Bugün albümlerime bakarken, fotoğrafını gördüm facede. Sırt ustu yatmışsın. Patinin altından bana bakmışsın..öyle bir kediydin sen. Yaramaz ama sürekli sevgi isteyen. Elimi dokundurduğum anda hemen yatardın sırt üstü. Karnını seveyim diye. Saatlerce okşasam hiç itiraz etmezdin. Meraklıydın da..hem de çok.. her şeye burnunu sokardın. Bahçeden kuşları yakalayıp, yakalayıp bana taşırdın. İkramındı senin bana.. sonra ben uğraşırdım o yaralı kuşları iyileştireceğim diye..kızmazdım sana ama, takmazdım da seni çok fazla. Neden bilmiyorum kurtarırken onca canlıyı kapatmıştım kendimi sana. belki yüzleşmek istemedim. belki de sadece uğraşmak istemedim. Kulaklarının arkasındaki o yaralar ilk çıktığında kapıp götürseydim seni doktora olmazdı böyle biliyorum. Benim yüzümden öldün sen. Affet beni limonum. Neden böyle yaptım sana karsı bilmiyorum. Ben nasıl böyle olabildim. Benki gördüğüm hayvanın yardımına koşarım hiç düşünmeden. Canla basla yardım ederim onlara.hatta bir kopek bile caldım biliyor musun? Çok kötü bakıyordu sahipleri ona. Gece gündüz aç susuz ağlıyordu sürekli zavallıcık.. Ben ben çaldım onu. Kerpetenle kırdım zincirini gecenin bir yarısı. Ona harika bir aile buldum.. Çok mutlu simdi adı şımarık. Kazandığım paranın yarısını sizlere harcadım ben. Kurtarmak yaşatmak için. peki sana niye böyle yaptım? Neden? İnan bilmiyorum bebeğim. Hiç bir kötülüğünü görmemiştim senin. Görsem de fark etmezdi ki.nicesi tırmaladı ısırdı beni. Ama ben yine ve yine yaralarıma sürdüm ilacı ve yardım ettim onlara. Sana neden yapmadım? Seni neden kurtarmadım. Yemegini suyunu verdim ama... Yaralarına ilaç da sürdüm. Bir dönem iyi gibi oldular. Geçiyordu.sonra yine başladı. Her iki kulağının arkasında bozuk para büyüklüğünde iki yuvarlak yara. Kör değildi gözlerim, görüyordu. Taş değildi kalbim, hissediyordu. Neden seni görmediler, neden seni hissetmediler.neden seni boş vermeyi seçtiler? Neden? İnan ki bilmiyorum benim sarman kedim. Çıkınca yaraların tekrar niye götürmedim seni veterinere? Neden? 10 dakika mesafeydi altı üstü. Birkaç gün koşturacaktım belki. Ama o kadar. sürekli koşturmuyor muyum senin gibiler için zaten. Yok mu senin gibi kurtardığım 4 kedim? Gözüm gibi bakmıyor muyum onlara, titremiyor muyum üzerlerine. neden seni boş verdim, neden? Depresyonda mıydım, hayır. İlgisizdim sadece. Düşünmek istemedim. Takmak istemedim. Uğraşmak istemedim. Ve sen öldün. Benim senin katilin. Kim ne derse desin değişmeyecek bu gerçek. Üzgünüm, çok üzgünüm limonum. Biliyor musun affedemiyorum kendimi. Nice canlıyı kurtardım, kurtarıyorum. Annelerini kaybetmiş bebecikler için haftalarca uykusuz kaldım, saat başı besledim baktım. Her yere taşıdım onları. İhtiyaçları var bana diye. Ama olmuyor. Affedemiyorum kendimi. Onlarcasına yardım ettim diyemiyorum. Yaptım onca güzel şey bırak sana olan vicdan azabımı hafifletmeyi, daha da arttırıyor bebeğim. Sormaktan alıkoyamıyorum kendimi. Ben böyle bir insanken, yardıma ihtiyacı olan çıkmışsa bir kez karsıma dönüp gidemezken, hemen açıp kollarımı tüm varlığımla yardım etmek için koşarken sana neden böyle yaptım ben, neden? Şu an klavyenin tuşlarına basan parmaklarım var ya, hırsımdan inletiyor tuşları..çok hırslıyım bebeğim, çok hırslıyım kendime.nasıl yaptım, neden yaptım sana bunu ben? Kurtardığım her canlı bana hep seni hatırlattı. Bir soru yükseldi içimde. Gizli ve hep bastırdığım o soru. Neden limonu görmedin, neden limona yardım etmedin dedi bana. Susturdum onu. Gömdüm. Bugün ne olduysa 2 yıl geçti üzerinden ama o haykırıyor içimde. Susturamıyorum onu. Gömemiyorum. En derin çukurlar bile almıyor onu içine Sen ki miniciktin seni ilk bulduğumda. Kardeşin zeytinle birlikte annesini kaybetmiş bir yavrucak. 2 sene baktım size. Sonra bahçeye alıştırdım sizi. Sonra size yakın olayım diye 3.kattan bahçe katına taşındım. Korudum, gözledim, sakındım sizi. Sonra ne oldu? Anlamıyorum bana ne oldu limon? O bahçeye sizin gibileri koydum ben. Hepsinin sorumluluğunu, bakımını üstlendim. Ve kulaklarındaki, o güzel meraklı sivri kulacıklarındaki o yaralar ilk çıktığında kapıp götürmem gerekmez miydi seni doktora? Telaşla kollarımı sana sarıp, bağrıma basmam gerekmez miydi? Sen benim elimde büyümüştün. Senin canın bir yandıysa benim katlarca yanması gerekmez miydi? Hep öyle olmamış mıydı? Hala hep öyle olmuyor mu? Ama o günler hariç. düşündükçe kendimden nefret ettiğim o günler hariç. Yanmadı canım, aldırmadı yüreğim. Ve sen öldün. Gittin. benim yüzümden. Affet beni bebeğim, çünkü ben affedemiyorum. Çünkü nedenini bilmiyorum. İşte benim cezam bu benim meraklı şımarık kedim. Bilmiyorum. Nedenini bulamıyorum. Hiçbir gerekçem yok. Hiçbir bahanem yok. Neden görmedim seni, neden korumadım seni, neden ölmene izin verdim bilmiyorum. Diyorum kendime, öleceğini bilemezdin ki diye. O kadar boş, o kadar kuru kalıyor ki bu sözler. Bırak başkasını, kendimi kandırmama bile yetmiyor. Kulaklarındaki yaraların ömrünü uzatacak hali yoktu ya! Sen affet beni bebeğim. Ama biliyorum affedersin sen. Üstelik yaşasan affetmekle kalmayıp, hemen bir kuş yakalar bana getirirsin. En değerli hazineni karşılıksız bana ikram edercesine. ve ben yine günlerce o kuşu yaşatmaya çalışırım,..aynı eski günlerde olduğu gibi. Asla cevabını bulamayacağım limonum. Neden gözlerimin önünde büyürken yaraların, bu kadar kayıtsız kaldığımı asla bilemeyeceğim. İşte cezam bu benim. Cevabını bulamayacak ve sana yaptığımın ağırlığını hep içimde taşıyacağım. Her neredeysen bil ki kız kardeşin zeytin çok iyi. Seni kaybettikten sonra hiçbir şey hissetmedim. Ne üzüntü, ne vicdan azabı. Zihnimin o bölgesi buz tuttu sanki. Yok oldu. . .Gitti.Sanki sen hiç var olmamışsın gibi.Ama davranışlarım tam aksini anlatıyordu Hemen zeytini eve aldım. Onun kaybını da kaldıramayacak, endişe dolu bir insan gibi. Ona gözüm gibi baktım, sana olan vicdan azabıyla emanetine sahip çıkmaya çalışan bir insan gibi.ama öyle hissetmedim, hissetmemiştim. Sadece yapmıştım. Vicdan azabı çeken bir insan gibi davrandım, üstelik hiç vicdan azabı çekmeden. Öyle sanmışım.kendimi aldatmışlığım buraya kadarmış.iki yıldır ertelediğim tüm duygular bir anda hücum etti yüreğime..ağır geldi limonum, çok ağır geldi.başladım yazmaya.bu satırları.Beni bilirsin yazmayı çok severim.içimden atamadıklarımı satırlara dökerim.ve sonra o satırları paylaşırım insanlarla..Bazen yargılanmayı beklerim, bazen affedilmeyi bazen de sadece alkışlanmayı. Olduğun yerde huzur bulmanı sağlar mı bilmiyorum bebeğim, ama sana yaptığımı bir daha asla asla ama asla başka bir canlıya yapmayacağım. Ben yürümeye başladığı anda hayvanların peşinden koşan bir bebek, okuldan eve dönerken yardıma ihtiyacı olan tüm hayvanları eve taşıyan bir çocuk, arkadaşları gezip, eğlenirken kurtardığı hasta hayvanlara bakan bir gençtim. Şimdi de kendi kazancını sağlayan ama kazandığını senin gibilere yatıran bir yetişkinim. Ama sen bende çok büyük bir şeyi değiştirdin. Sizleri bu kadar sevsem de, eskiden eve giren bir hamam böceğini öldürmekten çekinmezdim. Ama biliyor musun bebeğim, senden sonra ben onları da öldüremiyorum. Dalga geçiyorlar benimle ama yapamıyorum. Saatlerce evin için yakalayacağım diye peşinde koşuyorum. Yakaladıktan sonra da dışarıya bırakıyorum. Yapamıyorum bebeğim, sevmiyorum ama ona da kıyamıyorum. Üzerime konan bir sineği elimle vurup öldürmeyi bile düşünemiyorum artık. Onun da yaşamaya hakkı var diyor içimden bir ses. Durduruyor beni. Alkışlanmayı beklemiyorum bu sefer. Asla. Hak etmiyorum. Çünkü sana yaptığımı sen hak etmemiştin. Hem de hiç. Ne yani? Yıllar sonra ölüme terk etmek için mi kurtarmıştım seni? Bu nasıl bir iki yüzlülüktür? Anlamıyorum. Ben tanıdığım, olduğumu zannettiğim ben, nasıl böyle bir şey yapabildi. Nasıl? Hem de sana, ilk göz ağrıma. Affet beni limonum, ne olur affet. Çünkü ben kendimi hiç affetmeyeceğim.
